An&Martijn, de dacha, en de bachelor van mej. HP!

Lieve allemaal!

Hier dan mijn laatste mailtje uit Moskou als Hanneke Panbakker, althans, als alles goed gaat 14 & 15 juli en Ernie JA tegen mij gaat zeggen!

We hebben weer een heerlijke maand achter de rug. De 1e week van juni hebben hele goede vrienden van ons, An & Martijn, hun wereldreis van 11 maanden bij ons in Moskou afgesloten. Wat een mooie verhalen, wat een avonturen, een reis van extremen, van heerlijke luxe op een boot op Fiji tot afzien boven een plas/poepgat in de grond (met daaronder varkens die eea opeten) in Tibet - erg indrukweekend allemaal. Ik weet 1 ding zeker, en dat is dat Fiji & de Galapagos eilanden hoog op ons verlanglijstje staan na hun prachtige verhalen! We hebben die week een hele knusse week gehad, Ernie & ik moesten gewoon werken, An & Martijn gingen overdag lekker op pad, en 's avonds bleven we meestel thuis om alleen maar bij te kletsen (tja, je hebt elkaar veel te vertellen na 11 maanden, zo had An mijn verlovingsring nog niet eens gezien!). Het weekend hebben we doorgebracht op de dacha van vrienden van An & Martijn, een Russisch stel (Natasha & Andrey), en ik moet echt zeggen, de leukste Russen die ik tot nu toe heb ontmoet! Zeer beschaafd met diepe interesses, wat voor mij voelt als een uitzondering (zonder daarbij de generaliseren, maar feit is dat de doorsnee Rus door de historie en recente (economische) ontwikkelingen meer gefocust is op het verkrijgen van materie dan het groeien als individu). We hebben waanzinnig mooie gesprekken gehad, en zij hebben ons geintroduceerd tot nieuwe, zeer interessante, onderwerpen (iemand wel eens van indigo kinderen gehoord?).

Zondagavond hebben we eerst met de Nederlandse gemeenschap voetbal kijken (bier was op kosten van de Nederlandse vereniging, dus dan weet je het wel, Ernie & Martijn hadden er een lekker tempo in), vervolgens zijn we met 'de Friezen' (een stel dat An & Martijn in China heeft leren kennen en ook hun reis in Moskou afsluiten) heerlijk gaan eten, daarbij kwamen de nodige (emotionele) wodka toasts, want dat aspect van het Russische leven wilde Ernie toch wel weer graag delen. Vervolgens wilden we de avond passend afsluiten in 1 van de meest trendy restaurants in Moskou, op waarschijnlijk het mooiste plekje in Moskou centrum (aan de Patriarch vijver), dus daar nog wat wijntjes gedaan. En toen stonden de mannen zo op zijn kop, dat Ernie met zijn hand over zijn hart streek, en Martijn geÐntroduceerd heeft tot wederom een ander aspect van het Russische leven: de hoerentent (zo noem ik het, Ernie noemt het een nachtclub waar veel studentjes komen die hard aan het werk zijn). Ik ben er zelf 1 keer geweest (vorig jaar maart, tijdens mijn 1e bezoek aan Moskou, ik was zo benieuwd), en wil het daar graag bij laten. Het is een vrij normale bar /dancing, waar eigenlijk alleen maar (zaken)mannen in pak komen, en nogal uitdagend-geklede vrouwen (over het algemeen moet ik eerlijk zeggen dat ze er goed uitzien). Mannen worden daar 'attacked' en je ziet ze 1 voor 1 (met trouwring en al) voor de bijl gaan. Voor 150 $ mogen ze met zo'n meisje mee naar waar ze dan ook logeren, voor een nadere kennismaking. Ondertussen zaten An en ik zeer braaf op de bank te ouwehoeren & theetje te drinken en een uurtje later kwamen onze mannen lallend binnen (ze hadden gelukkig wel begrepen dat we het prima vonden als ze er een kijkje gingen nemen, maar daar moest het wel bij blijven!). Maandag zijn An & Martijn naar huis gegaan (en heeft Ernie de hele dag ziek op bed gelegen).

De week daarna een gewone week gehad, met goed nieuws op werkgebied: Per 1 juli word ik gepromoot naar level 3 (voor niet P&Gers onder ons: Mijn functie verandert niet omdat ik al in een L3 functie werkte, ik schuif puur een management niveau op), waar ik echt heel blij mee ben! Ik moest me toch all over weer bewijzen hier in Moskou, gelukkig is dat goed gegaan en nu dus leven 3! Deze week is het announced in ons team (even voor de beeldvorming: Ons team bestaat incl Gillette uit zo'n 100 man, is dus wat minder kleinschalig dan in Nld!), maar de reacties op een promotie zijn toch wat minder dan in Nld: Het wordt verteld, iedereen gaat klappen, en vervolgens weer naar zijn plekje terug (terwijl in Nld iedereen je uitbundig gaat feliciteren, zoenen en er vervolgens stevig geborreld wordt, was dus wel beetje teleurgesteld, maar zal wel cultuurverschil zijn). Maar in Nld heb ik echt zulke lieve collega's/vriendinnetjes, want toen ik 's avonds thuis kwamen lagen er een heerlijke fles rose en een enorme doos bonbons op me te wachten van Malou, Soof en Peet, de schatten!

Vorig weekend hadden we een rustig weekend, en zijn zondag onverwacht naar de verjaardag van Rubin gegaan op zijn dacha. Rubin is een vriend/zakenpartner van Sumbat, die weer een vriend/zakenpartner van Ernie is (beetje vaag & zeg maar invloedrijk figuur, de meeste kennen hem wel uit verhalen). Beide heren komen naar ons huwelijk. De dacha van Rubin is beter te omschrijven als een paleis, mijn god. Ze hebben daar destijds een bos opgekocht (wil niet weten hoe!) en daar een soort compound op gebouwd bestaande uit 5 huizen. Het was echt gigantisch luxe. Toen we aan kwamen rijden in onze vuile Ford Focus vielen we toch wat uit de groep, het wagenpark bestand slechts uit BMW 7-series, Mercedes 6-series, Range Rovers, Hummers en nog een soort zwart immens 'slagschip/vrachtauto' waar ik de naam niet van weet. Ik denk dat er serieus voor 2 miljoen $ aan auto's stond. We werden door een leger aan hulptroepen de tuin ingeleid, waar een mannetje of 25 aan een tafel zaten, een Armeens jengel-bandje stond te spelen, en een chick met giga-borsten in een doorschijnend bloesje op een harp zat te spelen. De tafel was echt afgeladen met typisch Kaukasisch eten, allemaal erg lekker. Vervolgens bleek dat dat slechts het voorgerecht was, en kwamen de shashlicks door. Zag er best ok uit, beetje als kip. Toen ik vroeg wat het was heb ik toch maar netjes afgeslagen: De delicatesse schapenballen, nou nee, bedankt.

Vorige week was weer een redelijk rustige week, tot donderdag. Die avond is Ernie met een smoesje een restaurant ingelokt (er was zogenaamd een P&G etentje incl partner) en heeft hij tot diep in de nacht (het is nog steeds onduidelijk hoe laat precies) met zijn Russische / in Rusland wonende vrienden zijn bachelor gevierd. Toen ik de volgende ochtend wakker werd lag Ernie nog steeds niet naast me, ik in paniek Saskia, mijn Belgische P&G vriendinnetje, gebeld. Toen bleek dat hij in het logeerbed lag. Laten we het er op houden dat hij niet meer weet wat ze precies gedaan hebben (ja, ja!), dat hij niet meer weet hoe laat hij thuis was (ja, ja!), en dat hij alleen nog weet dat ze heel veel wodka gedronken hebben! Gekke was wel dat hij vrijdagmorgen per se op wilde staan (terwijl hij echt nog niet recht kon lopen) en mij naar mijn werk wilde brengen (omdat hij zo lang mogelijk bij me wilde zijn die morgen omdat hij ze verliefd op me was en niet zonder me kon ... ik dacht gewoon dat hij een beetje emo was door zijn kater en zocht er verder niets achter). Ik ben vervolgens gewoon aan het werk gegaan en Ernie zou later in de middag terugkomen om samen te lunchen (ook daar zocht ik niets achter). Opeens stond hij naast mijn bureau om 1 uur, liep een beetje te drentelen, toen ging zijn telefoon, het was Liaan, mijn beste. Gek genoeg had ik toen nog niets door en zei tegen haar 'he, waarom bel je nou op zijn telefoon?'. Liaan zei vervolgens: Lieve schat, het gaat beginnen dus geef je maar over aan Ernie, hij weet wat te doen en maak je geen zorgen. Ik kon alleen maar 'ja maar' uitstamelen, stond te shaken en had een paarse kop van de spanning (ik hou er niet zo van niet onder controle te zijn en niet te weten wat er gaat gebeuren). Enige dat ik tegen Ernie kon zeggen was 'als we naar het airport gaan wil ik nog langs huis, dat moet je me beloven, want ik heb mijn haar niet gewassen en wil niet met een vette kop aan mijn vrijgezellen beginnen!'. Helaas had Ernie daar weinig boodschap aan en voor dat ik het wist zat ik in het vliegtuig onderweg naar Adam. Om een lang verhaal kort te maken: Ik ben zondagmorgen vroeg weer terug gegaan naar Moskou, en in de tussentijd heb ik echt het weekend van mijn leven gehad. Was zo super leuk! We waren met 14 vriendinnetjes, hebben enorm veel gelachen, ook veel gehuild, eigenlijk precies waar ik van hou! Ik heb me 36 uur ongans gegeten & gedronken aan alles wat ik lekker vind (M&Ms, suikerpindas, mozzarella, filet americain, toastjes met kaasjes, BBQ, nog meer rosÊ, aardbeientaart en ga zo maar door), maar de trouwjurk-lijn heeft er gelukkig weinig onder geleden. Er waren alleen maar mooie verhalen, hilarische herinneringen, grappige foto's, emo liedjes, en ga zo maar door. Ik kon echt alleen maar lachen van geluk! Zondagavond natuurlijk kapot, en eigenlijk nu nog steeds wel een beetje, maar it is definitely worth it!

En nu dus de dagen aftellen (valt me zwaar, ik heb totaal geen zin om nog iets van initiatief te nemen op werk en er komt echt niets uit mijn handen). Ernie vliegt de 4e naar Nld (over minder dan een week dus) en ik de 7e. Dan hebben we nog een weekje om laatste dingetjes te regelen en vooral om gewoon even lekker te genieten van een weekje vakantie in Nld voordat het feest losbarst op de 14e & 15e.

Dat was het voorlopig. 7 Augustus zijn we weer terug in Moskou, ik dan als 30-jarige mevr. Spruyt (als alles goed gaat tenminste :-)

xx Han