S Novim Godom!
Door: Hanneke
Blijf op de hoogte en volg Hanneke & Ernesto
07 Januari 2006 | Rusland, Moskou
Lieve allemaal!
Laat ik begin met het allerbelangrijkste: S Novim Godom! Ik wens jullie een mooi 2006 toe en hoop dat jullie (ook) dit jaar (weer) zullen vinden wat jullie zoeken, wat dat dan ook zijn mag: Liefde, inspiratie, gezondheid, rust en/of zakelijk succes? Ik heb in ieder geval waanzinning veel zin in dit jaar en heb dat zelden zo intens gevoeld als tijdens afgelopen Oud & Nieuw. December is voor mij van oudsher een beetje een K.. maand, waarbij de donkere dagen niet altijd het beste in mij naar voren haalden qua humeur en innerlijke gesteldheid, maar nu overheerst bij mij zo'n gevoel van geluk en dankbaarheid dat ik echt niet kan wachten op al het moois wat dit jaar gaat brengen!
Anyways, er is weer veel gebeurd sinds de laatste update. Volgens mij ben ik mijn laatste mail geeindigd met het verhaal van Ernie zijn business tripje naar Armenie waarbij hij na 24 uur wachten op het airport maar weer naar huis is gegaan. De week voordat wij naar Nld gingen, probeerde hij het nogmaals. Vol goede moed vertrok hij 's morgens vroeg naar het airport. Bij aankomst voelde hij de bui al hangen aangezien hem weer werd verteld dat de vlucht een paar uur vertraging had... Na bijna 12 uur wachten (!) gebeurde het onwaarschijnlijke en startte de boarding. Er werd omgeroepen dat iedereen eerst te eten zou krijgen alvoren te vertrekken, wat op zich natuurlijk al vreemd is. Toen ging er een lampje branden: Dit zou toch geen manier zijn om de verplichte dure diner-vouchers die uitgereikt moeten worden na zo'n lange vertraging te omzeilen? En ja, dat was het. Na een onsmakelijk klef vliegtuigbakje werd iedereen weer vriendelijke verzocht ! het vliegtuig te verlaten omdat ze nog steeds niet konden vertrekken en het niet duidelijk was wanneer dat wel het geval zou zijn. Ongelovelijk toch de dienstverlening en klantgerichtheid van Russische airlines?! Ernie keerde dus onverrichter zake huiswaarts!
Vervolgens sloegen die week ook de weergoden op hol. Het heeft 3 dagen en nachten non-stop gesneeuwd, 's morgens moesten we een zoektocht opstarten naar Igor (de auto), en nadat we 'm eenmaal gevonden hadden duurde het een kwartier om hem met de 'sjotka' (ik weet het Nldse woord er niet eens voor, een soort gigantische ijs/sneeuw krabber voor auto's met een hele grote borstel er aan - 1 van de eerste woorden die ik leerde in het Russisch!) schoon te maken. Wat een geluk dat ik inmiddels mijn Uggs uit Nld had, zodat ik met lekkere warme voetjes en zonder al te veel vallen over straat kon.
De laatste week van ons in Moskou was niet mijn allerbeste week, ongeveer alles wat mis kon gaan, ging mis: Met mijn blaas/nieren ging het maar niet beter, ik moest weer naar de uroloog, maar Ernie was toen een paar dagen in Nld. Ik had dus een Engels sprekende chauf geregegeld die mij naar het ziekenhuis zou brengen, met mij mee naar binnen zou gaan als vertaler en mij keurig weer thuis zou afleveren. Het leek dus allemaal goed geregeld ... maar nee. De lieve man sprak precies 5 woorden engels, en de uroloog al helemaal niet Ik ging daar dus naar binnen, de chauf wachtte op de gang, voor ik het wist moest ik me uitkleden en werd ik onderworpen aan een Russiche gynaecologisch onderzoekje, hetgeen ik jullie niet kan aanraden. Daar lag ik dan in al mijn naaktheid, in zo'n rantzig Russische ziekenhuis, met zo'n enorme Russiche kogelstootster boven me die luid tetterend me aan het onderzoeken was (waarom eigenlijk dacht ik later, ik kwam toch n! iet voor de gynaecoloog, maar gewoon voor een blaas/nier ontsteking...). Nadat ik me weer had aangekleed heb ik van pure wanhoop de taxi chauf van de gang getrokken om de diagnose aan te horen. Ik zat inmiddels gefrustreerd met dikke tranen in de stoel. De diagnose was dat ik een week later weer terug moest komen voor een urinetest. Nou, die arme man had het niet meer. Moest hij me in zijn 5 woorden engels vocabulair gaan uitleggen dat ik, nadat ik eea goed had schoongemaakt (ha, ha!), in een potje moest plassen en dat moest komen afgeven. Hij werd rood en begon enorm te zweten, het woord vagina kreeg hij echt niet uit zijn strot, omdat dit soort vrouwelijke ongemakken natuurlijk iets is waar die mannen hier echt helemaal nooit mee in aanraking komen. Maar goed, na een telefoontje met iemand die wel engels sprak, waren de vervolgstappen mij duidelijk en konden we op huis aan! How embarrassing ... !
Die week heb ik per ongeluk ook nog even een nogal confidentieel document de organisatie in gestuurd, echt confidentieel zeg maar, ik kon wel door de grond zakken, verkeerde attachment... Gelukkig reageerde Zhenya (mijn manager, Evgeny) nogal relaxed, kan iedereen gebeuren (is ook zo, maar als het je zelf gebeurd voelt het wel heel erg klote). Ik kan nog wel even doorgaan met dingen die die week mis gingen, maar ik hou het hier maar even bij.
Om de week toch nog goed af te sluiten nam Ernie me de laatste avond voor vertrek naar Nld mee naar een pre Kerstborrel van iemand van de ambassade. Ongelovelijk, dat onze belastingcenten zo besteed worden... Zit daar zo'n gozer van BZ (met op zich niet een hele hoge functie) in een door onze staat gefinanceerd expat appartement van, ik gok, zo'n kleine 10 mil per maand. Zijn meisje wordt, ook op kosten van onze staat, overgehaald naar Moskou, heeft nog geen baan, en kan zich dus vooral druk maken dat de vaatwasmachine toch echt veel te klein is (wij hebben geen vaatwasser, ik verzeker jullie, de lopende kraan techniek met nieuw Dreft afwasschuim werkt als een dolle!). Maar ik moet eerlijk zijn, het was gezellig, de happen waren fantastisch en er waren leuke mensen. Een journalist die voor de regionale Nlde dagbladen schrijft met zijn Russiche vrouw die ook Nlds spreekt, een leuke kerel van Shell met zijn vrouw (ook geen baan, wel 4 kindere! n en een nanny), en nog wat mensen die ik me nu eigenlijk al niet meer kan herinneren. Ik heb er in ieder geval wel een vrouwen-sauna clubje aan overgehouden en de eerste vrouwenborrel staat al in de planning.
De 23e (Ernie vloog toen al naar Nld), had ik op kantoor de deployment van de nieuwe organisatie incl mijn nieuwe NRO team. Is heel erg goed gegaan! Iedereen weet nu van de plannen, weet nu wat zijn of haar functie wordt per 1 feb en de energie en reacties voelden goed. Alle onzekerheid is weggenomen (verandering brengt zo veel angst met zich mee bij mensen, dat heb ik wel gemerkt), alle vragen zijn beantwoord en vanaf 10 jan gaan we vol aan de bak zodat we 1 feb klaar zijn om te beginnen. Tot 10 jan heeft de Russische overheid public holidays afgekondigd, niemand werkt en er gebeurt echt helemaal niets tussen 30/12 en 10/1. Komt P&G goed uit, aangezien we per 10/1 in een nieuw hyper modern gebouw zitten, in 'the city' (naar het voorbeeld van Londen), dus de dagen tot de 10e worden gebruikt om alles te verhuizen (en ik ben lekker vrij!).
De 24e naar Nld gevlogen, waar Liaan mij kwam ophalen en ons naar mama in Bergschenhoek heeft gebracht. Heerlijk om weer thuis te zijn! Met een kopietje op zak van onze overvolle agenda hebben we vervolgens 10 heerlijke dagen in NLD doorgebracht, met heel veel super gezellige etentjes (echt, we zijn zo verwend! Van foie gras en coquilles bij Remco & Shir, tot mosselen met pepertjes en citroen in kokosmelk bij Marije & BJ, van zwezerik bij Daan & Gerrit tot kilo's paling bij mama!). Heerlijk met iedereen zitten bijkletsen, hele gezellige kerstdagen gehad (1e Kerstdag een hele gezellige schoonfamilielunch in het Oosten van het land, 2e Kerstdag in Bergschenhoek met de hele familie van mama en Pieter) en echt veel te veel gegeten! Verder hebben we nogal wat huwelijksmanagement gedaan: We crossten van de ambtenaar in Bergschenhoek naar de pastor in Lelystad, van de fotograaf in Adam naar een meeting met de disco-jongens op de locati! e in Bloemendaal, van kleding, accesoires & honeymoon uitzoeken naar een dinertje met het voltallige bruidspersoneel! O ja, en ook nog 3 dagen gewerkt vanaf Rdam kantoor, nou ja gewerkt...meer bij zitten kletsen, koffietjes gedaan en geluncht met mijn Nldse collega's!
Alles is super goed gegaan, het was super leuk om er zo mee bezig te zijn, maar nu gaan we even 2 weken niet aan ons huwelijk denken want het was een beetje een overkill! Helaas niet iedereen kunnen zien door de overvolle agenda, maar ik hoop dat we dat een volgende keer goed kunnen maken (Mirrie, jij bent echt de 1e op mijn lijstje..). De 4e zijn we weer teruggegaan naar Moskou, waar we met onze domme koppen voor 5 & 6 jan afgesproken hadden met 4 'vrienden' (of althans 2 vrienden van Ernie, Rus Vadim en Nederlander Philip en hun vriendinnetjes van 20...) en om naar een dorpje 200 km buiten Moskou te gaan, Suzdal. Op zich natuurlijk heel erg leuk en gezellig, maar aangezien we beiden oververmoeidsheidsverschijnselen vertoonden, niet zo'n goed plan. Toch gegaan. We kwam de 5e aan in de cottage die we gehuurd hadden, meine gotte... Het was echt zo'n oude griebeszooi, niet normaal. En de verwarming deed het niet, wat bij - 16 niet echt co! mfortabel is. Wij dus op zoek naar een alternatief, en dat hebben we gevonden [zie foto's]! De helft van het huis had in ieder geval een dak, de verwarming deed het, de badkamer ging je van over je nek, maar op zich hebben we er prima geslapen!
Het dorpje zelf was echt een als sprookje zo mooi. Bijna 1000 jaar geleden was dit het handelscentrum van het Russische rijk. Nadat de activiteiten zich verplaatsten (eerst naar Vladimir en vervolgens naar Nizhny Novgorod) werd het een klooster-centrum en werden er prachtige kerkjes en kloosters gebouwd. Omdat het al heel snel onder bescherming is geplaatst, is bijna alles bewaard gebleven en is er nooit iets bij gebouwd (en al helemaal niet die lelijke Soviet gebouwen). Nu heeft het dorpje 12000 inwoners en is 1 van de mooiste dorpjes van Ruland. Wij hebben er een dagje rondgekeken, was erg leuk, [zie foto's].
En nu zijn we weer thuis, lekker even 3 dagen niets doen, lekker samen quality timen en alleen maar uitrusten! Ik stuur meteen wat foto's van ons appartement en uitzicht door [zie foto's]. Ik hoop dat het allemaal goed met jullie gaat en dat jullie ons ook in dit nieuwe jaar weer op de hoogte zullen houden van de ontwikkelingen. Maak er iets moois van en wij hopen tot snel ziens, misschien wel in Moskou?!
Dat was 'm weer! Dikke kussen!
Laat ik begin met het allerbelangrijkste: S Novim Godom! Ik wens jullie een mooi 2006 toe en hoop dat jullie (ook) dit jaar (weer) zullen vinden wat jullie zoeken, wat dat dan ook zijn mag: Liefde, inspiratie, gezondheid, rust en/of zakelijk succes? Ik heb in ieder geval waanzinning veel zin in dit jaar en heb dat zelden zo intens gevoeld als tijdens afgelopen Oud & Nieuw. December is voor mij van oudsher een beetje een K.. maand, waarbij de donkere dagen niet altijd het beste in mij naar voren haalden qua humeur en innerlijke gesteldheid, maar nu overheerst bij mij zo'n gevoel van geluk en dankbaarheid dat ik echt niet kan wachten op al het moois wat dit jaar gaat brengen!
Anyways, er is weer veel gebeurd sinds de laatste update. Volgens mij ben ik mijn laatste mail geeindigd met het verhaal van Ernie zijn business tripje naar Armenie waarbij hij na 24 uur wachten op het airport maar weer naar huis is gegaan. De week voordat wij naar Nld gingen, probeerde hij het nogmaals. Vol goede moed vertrok hij 's morgens vroeg naar het airport. Bij aankomst voelde hij de bui al hangen aangezien hem weer werd verteld dat de vlucht een paar uur vertraging had... Na bijna 12 uur wachten (!) gebeurde het onwaarschijnlijke en startte de boarding. Er werd omgeroepen dat iedereen eerst te eten zou krijgen alvoren te vertrekken, wat op zich natuurlijk al vreemd is. Toen ging er een lampje branden: Dit zou toch geen manier zijn om de verplichte dure diner-vouchers die uitgereikt moeten worden na zo'n lange vertraging te omzeilen? En ja, dat was het. Na een onsmakelijk klef vliegtuigbakje werd iedereen weer vriendelijke verzocht ! het vliegtuig te verlaten omdat ze nog steeds niet konden vertrekken en het niet duidelijk was wanneer dat wel het geval zou zijn. Ongelovelijk toch de dienstverlening en klantgerichtheid van Russische airlines?! Ernie keerde dus onverrichter zake huiswaarts!
Vervolgens sloegen die week ook de weergoden op hol. Het heeft 3 dagen en nachten non-stop gesneeuwd, 's morgens moesten we een zoektocht opstarten naar Igor (de auto), en nadat we 'm eenmaal gevonden hadden duurde het een kwartier om hem met de 'sjotka' (ik weet het Nldse woord er niet eens voor, een soort gigantische ijs/sneeuw krabber voor auto's met een hele grote borstel er aan - 1 van de eerste woorden die ik leerde in het Russisch!) schoon te maken. Wat een geluk dat ik inmiddels mijn Uggs uit Nld had, zodat ik met lekkere warme voetjes en zonder al te veel vallen over straat kon.
De laatste week van ons in Moskou was niet mijn allerbeste week, ongeveer alles wat mis kon gaan, ging mis: Met mijn blaas/nieren ging het maar niet beter, ik moest weer naar de uroloog, maar Ernie was toen een paar dagen in Nld. Ik had dus een Engels sprekende chauf geregegeld die mij naar het ziekenhuis zou brengen, met mij mee naar binnen zou gaan als vertaler en mij keurig weer thuis zou afleveren. Het leek dus allemaal goed geregeld ... maar nee. De lieve man sprak precies 5 woorden engels, en de uroloog al helemaal niet Ik ging daar dus naar binnen, de chauf wachtte op de gang, voor ik het wist moest ik me uitkleden en werd ik onderworpen aan een Russiche gynaecologisch onderzoekje, hetgeen ik jullie niet kan aanraden. Daar lag ik dan in al mijn naaktheid, in zo'n rantzig Russische ziekenhuis, met zo'n enorme Russiche kogelstootster boven me die luid tetterend me aan het onderzoeken was (waarom eigenlijk dacht ik later, ik kwam toch n! iet voor de gynaecoloog, maar gewoon voor een blaas/nier ontsteking...). Nadat ik me weer had aangekleed heb ik van pure wanhoop de taxi chauf van de gang getrokken om de diagnose aan te horen. Ik zat inmiddels gefrustreerd met dikke tranen in de stoel. De diagnose was dat ik een week later weer terug moest komen voor een urinetest. Nou, die arme man had het niet meer. Moest hij me in zijn 5 woorden engels vocabulair gaan uitleggen dat ik, nadat ik eea goed had schoongemaakt (ha, ha!), in een potje moest plassen en dat moest komen afgeven. Hij werd rood en begon enorm te zweten, het woord vagina kreeg hij echt niet uit zijn strot, omdat dit soort vrouwelijke ongemakken natuurlijk iets is waar die mannen hier echt helemaal nooit mee in aanraking komen. Maar goed, na een telefoontje met iemand die wel engels sprak, waren de vervolgstappen mij duidelijk en konden we op huis aan! How embarrassing ... !
Die week heb ik per ongeluk ook nog even een nogal confidentieel document de organisatie in gestuurd, echt confidentieel zeg maar, ik kon wel door de grond zakken, verkeerde attachment... Gelukkig reageerde Zhenya (mijn manager, Evgeny) nogal relaxed, kan iedereen gebeuren (is ook zo, maar als het je zelf gebeurd voelt het wel heel erg klote). Ik kan nog wel even doorgaan met dingen die die week mis gingen, maar ik hou het hier maar even bij.
Om de week toch nog goed af te sluiten nam Ernie me de laatste avond voor vertrek naar Nld mee naar een pre Kerstborrel van iemand van de ambassade. Ongelovelijk, dat onze belastingcenten zo besteed worden... Zit daar zo'n gozer van BZ (met op zich niet een hele hoge functie) in een door onze staat gefinanceerd expat appartement van, ik gok, zo'n kleine 10 mil per maand. Zijn meisje wordt, ook op kosten van onze staat, overgehaald naar Moskou, heeft nog geen baan, en kan zich dus vooral druk maken dat de vaatwasmachine toch echt veel te klein is (wij hebben geen vaatwasser, ik verzeker jullie, de lopende kraan techniek met nieuw Dreft afwasschuim werkt als een dolle!). Maar ik moet eerlijk zijn, het was gezellig, de happen waren fantastisch en er waren leuke mensen. Een journalist die voor de regionale Nlde dagbladen schrijft met zijn Russiche vrouw die ook Nlds spreekt, een leuke kerel van Shell met zijn vrouw (ook geen baan, wel 4 kindere! n en een nanny), en nog wat mensen die ik me nu eigenlijk al niet meer kan herinneren. Ik heb er in ieder geval wel een vrouwen-sauna clubje aan overgehouden en de eerste vrouwenborrel staat al in de planning.
De 23e (Ernie vloog toen al naar Nld), had ik op kantoor de deployment van de nieuwe organisatie incl mijn nieuwe NRO team. Is heel erg goed gegaan! Iedereen weet nu van de plannen, weet nu wat zijn of haar functie wordt per 1 feb en de energie en reacties voelden goed. Alle onzekerheid is weggenomen (verandering brengt zo veel angst met zich mee bij mensen, dat heb ik wel gemerkt), alle vragen zijn beantwoord en vanaf 10 jan gaan we vol aan de bak zodat we 1 feb klaar zijn om te beginnen. Tot 10 jan heeft de Russische overheid public holidays afgekondigd, niemand werkt en er gebeurt echt helemaal niets tussen 30/12 en 10/1. Komt P&G goed uit, aangezien we per 10/1 in een nieuw hyper modern gebouw zitten, in 'the city' (naar het voorbeeld van Londen), dus de dagen tot de 10e worden gebruikt om alles te verhuizen (en ik ben lekker vrij!).
De 24e naar Nld gevlogen, waar Liaan mij kwam ophalen en ons naar mama in Bergschenhoek heeft gebracht. Heerlijk om weer thuis te zijn! Met een kopietje op zak van onze overvolle agenda hebben we vervolgens 10 heerlijke dagen in NLD doorgebracht, met heel veel super gezellige etentjes (echt, we zijn zo verwend! Van foie gras en coquilles bij Remco & Shir, tot mosselen met pepertjes en citroen in kokosmelk bij Marije & BJ, van zwezerik bij Daan & Gerrit tot kilo's paling bij mama!). Heerlijk met iedereen zitten bijkletsen, hele gezellige kerstdagen gehad (1e Kerstdag een hele gezellige schoonfamilielunch in het Oosten van het land, 2e Kerstdag in Bergschenhoek met de hele familie van mama en Pieter) en echt veel te veel gegeten! Verder hebben we nogal wat huwelijksmanagement gedaan: We crossten van de ambtenaar in Bergschenhoek naar de pastor in Lelystad, van de fotograaf in Adam naar een meeting met de disco-jongens op de locati! e in Bloemendaal, van kleding, accesoires & honeymoon uitzoeken naar een dinertje met het voltallige bruidspersoneel! O ja, en ook nog 3 dagen gewerkt vanaf Rdam kantoor, nou ja gewerkt...meer bij zitten kletsen, koffietjes gedaan en geluncht met mijn Nldse collega's!
Alles is super goed gegaan, het was super leuk om er zo mee bezig te zijn, maar nu gaan we even 2 weken niet aan ons huwelijk denken want het was een beetje een overkill! Helaas niet iedereen kunnen zien door de overvolle agenda, maar ik hoop dat we dat een volgende keer goed kunnen maken (Mirrie, jij bent echt de 1e op mijn lijstje..). De 4e zijn we weer teruggegaan naar Moskou, waar we met onze domme koppen voor 5 & 6 jan afgesproken hadden met 4 'vrienden' (of althans 2 vrienden van Ernie, Rus Vadim en Nederlander Philip en hun vriendinnetjes van 20...) en om naar een dorpje 200 km buiten Moskou te gaan, Suzdal. Op zich natuurlijk heel erg leuk en gezellig, maar aangezien we beiden oververmoeidsheidsverschijnselen vertoonden, niet zo'n goed plan. Toch gegaan. We kwam de 5e aan in de cottage die we gehuurd hadden, meine gotte... Het was echt zo'n oude griebeszooi, niet normaal. En de verwarming deed het niet, wat bij - 16 niet echt co! mfortabel is. Wij dus op zoek naar een alternatief, en dat hebben we gevonden [zie foto's]! De helft van het huis had in ieder geval een dak, de verwarming deed het, de badkamer ging je van over je nek, maar op zich hebben we er prima geslapen!
Het dorpje zelf was echt een als sprookje zo mooi. Bijna 1000 jaar geleden was dit het handelscentrum van het Russische rijk. Nadat de activiteiten zich verplaatsten (eerst naar Vladimir en vervolgens naar Nizhny Novgorod) werd het een klooster-centrum en werden er prachtige kerkjes en kloosters gebouwd. Omdat het al heel snel onder bescherming is geplaatst, is bijna alles bewaard gebleven en is er nooit iets bij gebouwd (en al helemaal niet die lelijke Soviet gebouwen). Nu heeft het dorpje 12000 inwoners en is 1 van de mooiste dorpjes van Ruland. Wij hebben er een dagje rondgekeken, was erg leuk, [zie foto's].
En nu zijn we weer thuis, lekker even 3 dagen niets doen, lekker samen quality timen en alleen maar uitrusten! Ik stuur meteen wat foto's van ons appartement en uitzicht door [zie foto's]. Ik hoop dat het allemaal goed met jullie gaat en dat jullie ons ook in dit nieuwe jaar weer op de hoogte zullen houden van de ontwikkelingen. Maak er iets moois van en wij hopen tot snel ziens, misschien wel in Moskou?!
Dat was 'm weer! Dikke kussen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
